شهادت مبارکت باشد!
دوم اسفندماه سال ۶۴ بود که سر «حسن ترک» خم می‌شود روی سینه‌اش؛ صورتش سرخ می‌شود و گلوله تک‌تیرانداز دشمن سجده‌گاهش را می‌بوسد و وسط پیشانی‌اش مثل خورشید می‌درخشد.
لحظه بوسه تیر
«محمد حمید زاده» که هنگام شهادت «حسن ترک» با وی داخل سنگر بوده است، می‌گوید: سپیده صبح می‌زد. سرش را بالا آورد. کلاه‌خودش از سنگر بیرون زد. شروع کرد به تیراندازی. حدود سی متر با عراقی‌ها فاصله داشتیم. نگاهم کرد و گفت: «خوب تیراندازی می‌کنم؟»
گفتم: «مواظب باش! جایت را عوض کن. عراقی‌ها می‌خواهند پاتک بزنند.»
با همان لباس پاسداری‌اش خوابیده بود. صورتش سرخ و سفید بود. نمی‌دانم چطور شد تا دیدمش گفتم: «حسن جان! خوش به حالت مادر جان! به آرزویت رسیدی؟! مبارکت باشد
صدای تقه‌ای داخل سنگر پیچید. مثل صدای برخورد یک‌تکه سنگ با کلاه‌خود. سرش خم شد روی سینه‌اش. نیم‌خیز شدم طرفش. سرش را بالا گرفتم؛ صورتش سرخ‌شده بود. گلوله تک‌تیرانداز دشمن به سجده‌گاهش خورده بود. وسط پیشانی‌اش مثل خورشید می‌درخشید.
به آرزویش رسید
اقدس صفرپور، مادر سردار شهید حسن ترک می‌گوید: فرزندم عاشق و شیفته شهادت بود و هر بار که از جبهه حق علیه باطل به خانه بازمی‌گشت از من می‌خواست هنگام اقامه نماز برای شهادتش دعا کنم. هیچ‌وقت به خاطر شهادت فرزندم به خدا گلایه نکرده‌ام.
فرزندم علت تأخیر در شهادتش را ناراضی بودن من می‌پنداشت و آخرین باری که برای مرخصی به همدان بازگشته بود از من خواست که برای شهادتش از ته قلب دعا کنم من نیز گفتم راضی‌ام به رضای خدا.
از من خواست وقتی خبر شهادتش را شنیدم همانند حضرت زینب (س) که در مصیبت از دست دادن برادر و ۷۲ تن از شهدای کربلای صبوری کرد، تحمل داشته باشم.
وداع مادرانه
مادر شهید «حسن ترک» روایت می‌کند: آن روز سه‌شنبه بود. آمدند و گفتند چهارشنبه مراسم شهید برگزار می‌شود، بروید فرزند شهیدتان را ببینید. من که برای حسن می‌مردم، خدایی بود که سکته نکردم. ما را بردند بالای سر حسن. با همان لباس پاسداری‌اش خوابیده بود. صورتش سرخ و سفید بود. نمی‌دانم چطور شد تا دیدمش گفتم: «حسن جان! خوش به حالت مادر جان! به آرزویت رسیدی؟! مبارکت باشد!»
سمت اشتباهی
تا زمان شهادت خانواده از پست سازمانی وی خبر نداشتند و با توجه به اینکه در مجلس ترحیم این شهید بر روی پرده‌های تسلیت سمت فرمانده طرح و عملیات سپاه همدان نگاشته شده بود همه اعضای خانواده بر این باور بودند که سمت وی اشتباه بر روی پرده نوشته‌شده است.
شهید ترک در لشکر به عارف سپاه معروف بود که این امر بیانگر دائم العبادت بودن این رزمنده دفاع‌مقدس است. شهید حسن ترک در سال ۱۳۴۱ چشم به جهان گشود و در سحرگاه ۲ اسفند سال ۶۴ شربت شهادت را نوشید.
فرازی از وصیت
کلید تمام مصائب و مشکلات در ذکر خدا و هدیه صلوات به محمد و آل محمد است. ذکر ظاهری ارزشـی ندارد. ذکر باید عمـلی باشد. خدا را به خاطر نعمت‌هایی که به ما داده عملاً شکر کنید.
